اگر با نگاهی سیستمی به پدیدههای اجتماعی نگریسته شود، هر پدیدهای به عنوان بخشی از نظام بر سایر بخشهای این نظام تاثیرگذار خواهد بود و در مقابل از سایر بخشها نیز تاثیر خواهد گرفت. با این نگاه هر پروژهای خواه پیاده راه، بزرگراه، تقاطع غیرهمسطح، سد، نیروگاه، پایانهی مسافربری و یا در سطحی بالاتر هر سیاست، برنامه و طرحی میتواند در نظام کلان شهری و یا ملی تغییراتی را ایجاد نماید. این تغییرات ممکن است در نگاه نخست ابعادی اجتماعی به خود نگیرد و از منظر مخاطبان به تاثیراتی ترافیکی، کالبدی، زیست محیطی و... تفسیر گردد، اما در ادامه و به واسطهی چندبعدی و پیچیدگی متغیرهای اجتماعی میتواند منجر به پیامدهایی اجتماعی گردد که جبران برخی از آنها بسیار پرهزینه و زمانبر خواهد بود و اگر بتوان با دانشی(همچون ارزیابی تاثیرات) تخصصی و با نگاهی آینده بین از پیامدهای آن کاست از اتلاف زمان و هزینه در برنامههای اجرا شده جلوگیری به عمل خواهد آمد.
تغییرات در حوزههایی چون کیفیت زندگی، هویت محلی، احساس امنیت، شیوه گذران اوقات فراغت، سبک زندگی، مصرف فرهنگی و... بخش کوچکی از متغیرهایی است که به واسطهی یک سیاست، برنامه و یا پروژه ممکن است دچار تغییر شود. برخی از این تغییرات از جمله پیامدهای خواسته و آشکار پروژهها است و برخی ممکن است از پیامدهای ناخواسته و پنهان پروژهها باشد که آگاهی نسبت به آنها میتواند در موفقیت پروژه و دستیابی به هدفهای آن اثرگذار باشد.
بیشک آگاهی از پیامدهای هر پروژه(ماهیت، شدت، ابعاد، اهمیت و...) و همچنین زمان بروز پیامد و افراد، نهادها و سازمانهای ذیمدخل و ذینفع و... از جمله اطلاعاتی است که به مسئولان کمک خواهد کرد با نگاهی آیندهنگرانه بتوانند برای پیامدهای احتمالی آتی پیشنهادهایی اجتنابی، تعدیلی و یا جبرانی ارائه نموده و برای پیامدهای احتمالی مثبت نیز راهکارهایی در جهت افزایش بیان کند.
ارزیابی تاثیرات اجتماعی سیاستها، برنامهها، طرحها و پروژهها هرچند به صورت موردی نیز میتواند از هزینههای اجتماعی طرح بکاهد و در موفقیت آن تاثیرگذار باشد، اما ساختارمند بودن آن و تبدیل این مهم به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از نظام مدیریتی و شهری میتواند در میان مدت و بلندمدت از اتلاف هزینه و زمان و مهمتر از آن کاهش سرمایهی اجتماعی شهروندان کاسته و در فرآیندی منطقی به نهادینه شدن تصمیمهای خردمندانه که حاصل توجه به نظر کارشناسان متخصص، مسئولان، شهروندان، نهادها و سازمانهای دولتی و غیردولتی و در یک کلام تمام ذینفعان پروژه است، منجر شده و توسعهی پایدار را موجب گردد.
بنا بر یکی از تعاریف موجود، تأثیرات اجتماعی هرگونه عواقب ناشی از اقدامات بخش عمومی و خصوصی است که شیوهی زندگی، کار، برقراری ارتباط، شیوهی تأمین نیازمندیها و نوع غلبهی مردم بر مشکلات زندگیشان را تحت تأثیر قرار میدهد. اتا(ارزیابی تاثیر اجتماعی[1]) نیز پژوهشی بین رشتهای با محوریت علوم اجتماعی است که میکوشد با سهیم شدن در همه مراحل برنامهریزی، اجرا و ارزیابی نتایج اقدامات توسعهای(سیاستها، برنامهها و طرحها) شناخت معتبری از تغییراتی که این اقدامات در محیط طبیعی و اجتماعی ایجاد میکنند، ارائه دهد؛ و پیش از اجرا شدن اقدامات توسعهای، تأثیرات اجتماعی ناشی از آنها را برآورد نماید. همچنین اتا میکوشد شرایط اجتماعی موفقیت اقدامات توسعهای را مطالعه کند؛ تأثیرات منفی این اقدامات را پیشبینی نماید؛ و راهکارهایی برای حذر کردن یا کاستن از تأثیرات منفی و تقویت تأثیرات مثبت ارائه دهد[2]. به عبارت دیگر ارزیابی تأثیر اجتماعی، شاخهای از علوم اجتماعی است که دانش لازم را برای تحلیل منظم و پیشاپیش تأثیرات اقدام، برنامه، پروژه یا تغییر سیاست پیشنهادی در کیفیت زندگی روزمره افراد و اجتماعاتی کهمحیطشان تحت تأثیر است، فراهم میکند[3].
کانادا نخستین کنفرانس ملی اتا را در سال 1978 و پس از آن نخستین کنفرانس بینالمللی اتا را در سال 1982 برگزار کرد. مطالعات اتا در ایران نیز ابتدا در میانهی دههی 1370 در زمینهی عوارض اجتماعی ساخت سدها آغاز شد. وزارت نفت دومین سازمانی بود که به دلیل گسترهی مشکلاتی که با مردم بومی نواحی نفتخیز در زمینهی اقدامات توسعه صنعت نفت داشت، تقاضاهایی برای انجام مطالعات اتا مطرح کرد. مهمترین تحولات در زمینه مطالعات اتا بعد از تصویب قانون شورای شهر تهران در زمینهی الزامی کردن مطالعات اتا برای کلیه طرحهای عمرانی شهرداری تهران رخ داد. این قانون در سال 1386 به تصویب شهرداری تهران رسید و پس از آن اقداماتی برای تدوین دستورالعملها و آموزش متخصصان برای انجام مطالعات اتا صورت گرفت. ادارهی کل مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران از اوایل سال 1388 برگزاری چندین کارگاه آموزشی در زمینه اتا را برنامهریزی کرد که برگزاری آنها از مرداد سال 1388 آغاز شد[4].
مراحل اساسی فرآیند ارزیابی تأثیرات اجتماعی بر اساس نظر رابل جی بارج به شرح زیر است:
1ـ شکل دادن برنامهای برای جلب مشارکت عمومی: در این مرحله ارزیاب اجتماعی باید برنامهای برای جلب مشارکت عمومی شکل دهد تا انتخاب ذینفعان را هدایت کند و رویه های لازم را برای گنجاندن همگان در فرایند تصمیمگیری به تفصیل شرح دهد.
2ـ توصیف اقدام پیشنهاد شده (و جانشینهای ممکن): در مرحله بعدی، باید گزارش روشنی از اقدام پیشنهادی، محدودهی محتمل تأثیر آن و مرزهای اجتماع تهیه شود که در آن به هر دو مسألهی جزئیات فنی و اجرایی دقت شده باشد.
3ـ تاریخچه و وضعیت اولیه(نیمرخ اجتماع): اقدام پیشنهادی در بافت وضعیت تاریخی یا فعلی یا وضعیت انسانی/محیطی اولیه در اجتماع منطقه شرح داده شود.
4ـ دامنهیابی: دامنه یابی آغاز شناسایی طیف کاملی از تاثیرات اجتماعی است که باید بر اساس مصاحبه/ بحث با همهی ذینفعان و حامیان و همچنین مرور دقیق متون و مطالعات پیشین بررسی شود. اتای مستقل ممکن است مستلزم ارزیابی انتقادی دامنهی برنامهی کار به دست افراد متخصص همکار باشد.
5ـ بررسی/شناسایی تأثیر اقدام پیشنهاد شده: باید با استفاده از منابع اطلاعاتی و استراتژیهای پژوهشی و تحلیلی مختلف، اطلاعات جامعی دربارهی هرکدام از متغیرهای ارزیابی تاثیر اجتماعی گردآوری شود که در مرحله ی دامنه یابی یا به دست ذینفعان مشخص شده است.
6ـ انعکاس واکنش به تأثیرات پروژه/ سیاست(مشخص کردن معناداری): این مرحله مستلزم تعیین و تفسیر تاثیرات مهم و معنادار مشخص شده در تحلیل جامع اتا و اگر نیاز باشد، برآورد تأثیرات ثانویهی انباشتی است.
7ـ تغییر اقدام پیشنهادی/جانشینها: بر اساس ارزیابی تأثیر اجتماعی، تصمیمی دربارهی پروژه یا سیاست پیشنهادی اتخاذ یا پیشنهاد خواهد شد. ممکن است جانشینهایی در نظر گرفته شود که در این صورت، احتمالا به ارزیابیهای اجتماعی اضافی نیاز خواهد بود.
8ـ تعدیل / بهبود: بر اساس تأثیرات اجتماعی معنادار که در مرحله تحلیل مشخص شدهاند، انواع مختلفی از سنجههای تعدیل باید به منظور به حداقل رساندن تأثیرات منفی و به حداکثر رساندن تأثیرات مثبت بسط داده شود.
9ـ نظارت و پیگیریهای اجتماعی: با استفاده از اطلاعات هرکدام از تأثیرات اجتماعی معنادار، شیوهای نظارتی به کار گرفته شود که هم حامی و هم اجتماع را در نظر بگیرد. اگر آنچه پیشبینی شده است واقعاً روی دهد، پیگیریهای اجتماعی یا تحلیل پسارویدادی به فهم ما کمک خواهد کرد[5].
در راستای مطالب بیان شده، ارزیابی تاثیرات اجتماعی سیاست ها، طرحها، برنامهها و پروژهها، نیازسنجی پژوهشی و آموزشی، تهیه طرحها و پروژههای مرتبط و همچنین اجرا یا نظارت بر حسن اجرای آنها در زمینه ارزیابی تاثیرات اجتماعی، پرورش نیروهای علمی، پژوهشی و اجرایی در راستای کمک به تحقق توسعه پایدار از طریق اموری همچون: برگزاری کارگاه های کوتاهمدت و میانمدت در حوزههای ارزیابی تاثیرات اجتماعیـ محیطی، تسهیلگری اجتماعی، اخلاق کسب و کار و موضوعات مرتبط؛همکاری پژوهشی، آموزشی، مشاورهای و اجرایی با سازمانها و نهادهای دولتی و خصوصی،برگزاری همایشها و نشستهای علمی و تخصصی در موضوعات مرتبط؛تهیه محتوا (ترجمه، تالیف) و انتشار منابع علمی و آموزشی (کتاب، نشریه تخصصی، ویژهنامه و...)، تهیه برنامههای رسانهای مرتبط با توسعه پایدار و ارزیابی تاثیرات اجتماعی، همکاری و تبادل تجربیات پژوهشی، آموزشی و اجرایی با سازمانهای بینالمللی در زمینه ارزیابی تاثیرات اجتماعی و توسعه پایدار(به واسطهی نزدیکی موضوع) و... از جمله زمینههایی است که مرکز تخصصی ارزیابی تاثیرات میتواند آنها را انجام دهد.
برخی از نکات موجود که میتوان از آنها بهعنوان ضرورتهای راهاندازی این مرکز یاد کرد به قرار زیر است:
ـ اشاره به لزوم اجرای پیوست های اجتماعی در اسناد بالادستی چون قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور(بند دوم از ماده80).
ـ تاکید وزیر نفت بر اختصاص سه درصد از اعتبار پروژههای نفتی به حوزه مسئولیت اجتماعی و پیوست اجتماعی و فرهنگی(در سومین همایش ملی مسئولیت اجتماعی در صنعت نفت).
ـ لزوم توجه به پیامدهای اجتماعی و فرهنگی سیاستها، برنامهها و طرحها جهت جبران، اجتناب و تعدیل آنها به منظور فراهمشدن مشارکت ذینفعان.
ـ توجه بین المللی بر مسئولیت اجتماعی سازمانها (به عنوان بستری مناسب برای اجرای طرحهای پژوهشی ارزیابی تاثیرات اجتماعی) به دلیل استفاده از منابع طبیعی، انسانی، اقتصادی و... یک جامعه( و در نگاهی کلانتر، جهان).
ـ افزایش رقابت بین سازمانها و نقش توجه و انجام ارزیابی تاثیرات اجتماعی در موفقیت سازمانی.
ـ گسترش رویکرد مبتنی بر توسعهی پایدار و اهمیت مفهوم ارزیابی تاثیرات اجتماعی(به عنوان یکی از راههای تحقق مسئولیت اجتماعی و دستیابی به توسعهی پایدار) به منظور دستیابی به پایداری محیطی، اجتماعی و اقتصادی به طور همزمان.
ـ لزوم تجمیع دانشهای موجود و هم افزایی میان متخصصان ارزیابی تاثیرات اجتماعی در راستای نهادینه شدن این مفاهیم در حوزه علمی و عملی.
ـ نیاز به فعالیت تخصصی دانشمندان و متخصصان حوزه علوم انسانی بر این مفاهیم و تولید دانش بومی برای پیادهسازی سازوکارهای مربوط به ارزیابیهای اجتماعی در تحقق توسعه پایدار.
و...
[1]. نخستین معادل مورد استفاده برای Social Impact Assessment در شهرداری تهران "اتا"(ارزیابی تاثیرات اجتماعی" بود که پس از گذشت چند سال به "اتاف"(ارزیابی تاثیرات اجتماعی و فرهنگی) تغییر و در حال حاضر در گفتمان این حوزه با این نام حضور داشته و متخصصان از آن با نام "اتاف" یاد میکنند. البته لازم به ذکر است پیش از سال 1387 نیز چنین رویکردی(بررسی پیامدهای ناشی از اقدام توسعهای) در شهر تهران با عنوان "پیوست اجتماعی" مطرح بوده است.
[2]. فاضلی، محمد(1389). ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی. تهران: جامعهشناسان، ص60.